Photo-and-you: Wywiad z Ulą czyli Polką mieszkającą w ..... Rosji

Cześć,
Zapraszam Was na kolejny już wywiad z cyklu Polka za granicą :) Postanowiłam nieco urozmaicić tematykę bloga, dlatego co jakiś czas będzie pojawiał się wywiad z kobietami żyjącymi poza granicami Polski głównie blogerkami. Czy im się to podoba ? Dowiecie się po przeczytaniu każdego nowego wpisu z nimi w roli głównej :) Dzisiaj jak wskazuje tytuł pytania będą skierowane do Uli autorki bloga www.lilalen.pl

Jaki był powód, że nie zostałaś w Polsce?

Ula: Powód był, jak to często bywa, dość prozaiczny. Oczywiście, w Polsce chętnie bym została, ale pojechałam tam, gdzie mój mąż. W końcu nie bez powodu mówi się, że kobieta wychodzi za mąż, bo i za mężem podąża. Stąd i moja decyzja o wyjeździe.
Dlaczego wybrałaś Rosję?

Ula: Rosji w zasadzie nie wybrałam. Po prostu tutaj mieszka i pracuje mój mąż. Rosję zawsze chciałam zobaczyć, jednak zwykle pojawiały się inne ważniejsze sprawy, inne cele podróży. A zwiedzanie Rosji odsuwało się w czasie. Los bywa jednak przewrotny i sam zmusił mnie w końcu do wyjazdu.
Jak długo już tam mieszkasz i czy planujesz powrót do Polski czy raczej nie?

Ula: W Rosji mieszkam stosunkowo niedługo. Będzie wszystkiego 3 lata i to z przerwami, bo często bywam w Polsce. Czy planuję powrót do Polski? Oczywiście. :) Podoba mi się nasz kraj, więc nie powiedziane, że nie wrócę. Wszystko będzie zależało od tego, jak nasze sprawy się potoczą.
Do czego najbardziej nie mogłaś się przyzwyczaić zaraz po przyjeździe?

Ula: Do szumu, tempa życia. Moskwa to ogromne miasto, wielkie przestrzenie i szerokie ulice. A ja w zasadzie kocham przyrodę, spokój, zieleń i lubię mieszkać na peryferiach. Dobrze, że niedaleko obecnego miejsca zamieszkania mamy ogromny zabytkowy park, pozostałość po pradawnej osadzie. Lubię tam chodzić, jest tam wszystko, żeby się zrelaksować: stare dęby, sady jabłoniowe, rzeka i źródełko, magiczne kamienie, cerkwie i stary drewniany pałac carski. Do czego jeszcze nie mogę przywyknąć, to chyba brak rozkładów jazdy transportu miejskiego. Są podane tylko odstępy między kursami, więc przychodząc na przystanek nie wiesz na dobrą sprawę, kiedy pojawi się kolejny autobus. Za to metro jest zorganizowane wprost idealnie.
Czy są jakieś rzeczy, które szokowały Cię w Rosji?

Ula: Jestem osobą, którą dość trudno zszokować, tak myślę. Na pewno zdziwiła mnie liczba imigrantów zarobkowych z byłych republik radzieckich. Zamiłowanie Rosjan do stosowania skrótów też zadziwia do dziś :) A z bardziej przyziemnych spraw niezmiennie szokują mnie ceny wyrobów cukierniczych. Jestem typowym łasuchem i przywykłam, że niemal w każdym sklepie można kupić dobre ciastka, ciasteczka, batoniki. Tutaj dobre wyroby cukiernicze, torciki, ptysie, eklery to niemal luksus. Ceny są bardzo wysokie i niczym nie objaśnione. Ale były też pozytywne niespodzianki, np. wysoka jakość wyrobów mlecznych, doskonałe śmietany, które chce się jeść łyżkami, albo niesłychane ilości różnych rodzajów miodu (jarzębinowe, kolendrowe, malinowe, chabrowe, jabłoniowe, miód dzikich pszczół). Wszystkich miodowych smaków nie jestem nawet w stanie spamiętać i za każdym razem, jestem oczarowana możliwościami tych sprytnych pszczółek.
Czy są jakieś zajęcia dzięki którym łatwiej było Ci się przyzwyczaić do nowego kraju?

Ula: Lubię szyć i dziergać na szydełku. Te zajęcia pomagają mi przywyknąć i oderwać myśli od codzienności. A nastrój zawsze poprawia mi wyprawa po nowe tkaniny lniane, których jest tu ogromny wybór, albo spacer po parku, po mieście. Odległości tu są znaczne, więc po takiej wyprawie zawsze jestem umęczona i nie w głowie mi wtedy myśleć, że jestem daleko od domu :)
Czy od zawsze mieszkałaś tam, gdzie mieszkasz?

Ula: Tak. W Moskwie mieszkałam od początku, to znaczy od samego przyjazdu do Rosji. Jak już mówiłam, w pobliżu jeden z najstarszych zabytkowych parków, rzeka, powietrze stosunkowo czyste, więc i przenosić się póki co nie planujemy.
Dlaczego założyłaś bloga?

Ula: Bloga założyłam niedawno, bo w tym roku. Z zamiarami założenia też nie nosiłam się zbyt długo. I choć do pisania ciągnęło mnie zawsze, to nigdy nie sądziłam, że będzie to właśnie blog. Założyłam go z miłości do lnu, lnianych tkanin i z chęci zapoznania innych z tym niezwykłym, cennym, zdrowym i nieco niedocenianym u nas materiałem. To taka moja misja. A jak będzie się ona rozwijać, zobaczymy.

9. Czy znasz jakieś ciekawe zwyczaje albo tradycje, których nie ma w Polsce, a są w Rosji?

Ula: Rosja jest dość podobna do Polski pod względem mentalności, zwyczajów i religii. Może tylko tutaj wszystko jest mocniej wyrażone. Zwyczajów jest tyle, że niemożliwe zebrać je wszystkie i opisać w jednym akapicie. Bardzo żywą tradycją, o której u nas już dawno zapomniano są spasy, np.spas jabłkowy. Jest to dzień, kiedy święci się jabłka (ale tez inne owoce). Uważa się, że od spasu jabłka są już dojrzałe i można je spożywać. Nie zapomina się też o zmarłych. Obowiązkowo na każdym grobie (nawet najstarszym i najbardziej opuszczonym) ludzie zostawiają jabłka. Jest też spas miodowy i zbożowy symbolizujący koniec żniw. To co jeszcze zwraca uwagę przyjezdnych biorących udział w przyjęciach, świętach, urodzinach, to toasty. Toasty na imprezie wznoszą niemal wszyscy po kolei, mówią długo, kwieciście i co ważne, lubią to robić :) Zdziwić Polaków, może też zwyczaj nakrywania głowy przez kobiety w cerkwi. Podobnie, do cerkwi kobieta nie wchodzi w spodniach, tylko spódnica za kolano, albo dłuższa. To zdecydowanie i tradycja, i wymóg. Chustkę na głowę zakładają i dorosłe kobiety i całkiem malutkie dziewczynki. Chustka praktycznie zawsze zawiązana jest na ruski sposób, wygodnie i tak by nie spadała z głowy. Nikt tutaj się temu nie dziwi, wręcz przeciwnie. Kobiety w chustkach można spotkać bardzo często i na ulicach. Chustki są po prostu bardziej popularne od czapek, wygodne, odpowiednio zawiązane osłaniają głowę, uszy i szyję.

Co myślicie o takich wywiadach? Dodawać je częściej na bloga? Piszcie w komentarzach :)
Wszystkie wywiady, które były przeprowadzone i które pojawią się w przyszłości znajdują się w zakładce Wywiady